جمعه, ۲ مهر ۱۴۰۰، ۱۲:۵۲ ق.ظ
به نام خدا
با سلام ...
زن و شوهر همانطور که در اوایل ازدواج با هم صمیمی و دوست هستند و با کمال میل به هم کمک می کنند ، حرف های یکدیگر را با احترام قبول می کنند تا طرف مقابل راضی باشد ، این حالت را برای همیشه تا پایان عمر باید حفظ کنند ، همیشه به داد هم برسند ، همدیگر را از خطرات و مشکلات نجات دهند ، نصیحت یکدیگر را بپذیرند ، اگر بینشان بگو مگو در می گیرد و در اثر حرف ها یا وقایع از دست یکدیگر عصبانی می شوند ، زود فراموش کنند و به یاد داشته باشند که با هم پیمان دوستی برای یک عمر بسته اند و این قول تا آخر باید حفظ شود . زن و شوهر باید هنر عذر خواهی و آشتی کردن داشته باشند ، غرور را کنار بگذارند ، عذر یکدیگر را بپذیرند تا زندگی به روال عادی برگردد . آن ها هر روز باید به هم ابراز محبت کنند و این محبت را حتما به زبان بیاورند تا طرف مقابل بشنود . زن یا مرد اگر محبت نبیند و نوازش نشود ، می میرد .انسان چه کوچک باشد و چه بزرگ ، نیاز به نوازش دارد و این هنر باید در خانواده ها آموزش داده شود و گسترش پیدا کند . علاوه بر آن زن و شوهر و فرزندان باید تلاش کنند تا بسیاری از فنون زندگی را فرا بگیرند . زندگیِ پر هنر و پر عاطفه زیباترین زندگیست . خوشا به حال آن خانواده هایی که به هم محبت می کنند و از فنون و هنر های خود برای رفاه خانواده بهره می گیرند ، در کارها مشارکت و همیاری می کنند ، در ناراحتی ها غمخوار یکدیگرند و این درک را دارند که همه نسبت به یکدیگر حقوقی دارند که باید ادا شود . مثلا همسر یا فرزند هر کدام حقوق مربوط به خود را دارند ، پدر و مادر نیز حقوقی دارند که اگر ادا نشود خشم خدا را به همراه دارد . بنابر این محبت باید بین خانواده تقسیم شود و تمام افراد سهم خود را از این محبت دریافت کنند . تنها در این صورت انسان توانسته است خوشبختی واقعی را درک کرده و رضایت خداوند را جلب کند .