به نام خدا
سلام به مخاطبین عزیز
بعضی اوقات وقتی در جمعی قرار می گیریم زمینه ی گناه فراهم می شود، به این معنی که شخص یا اشخاصی شروع به شایعه پراکنی یا غیبت یا دروغگویی می کنند و به افراد بی گناه تهمت می زنند و هم خود را به زحمت می اندازند و هم بقیه را دچار رنج می کنند. در این زمان انسان احساس می کند ای کاش در این جمع قرار نمی گرفت و ناخواسته این گناهان را به دوش نمی کشید، آن وقت آرزو می کنیم تنهایی بهتر است و بر این جمع ترجیح دارد چون در تنهایی می توانستیم به ذکر خدا بپردازیم و شریک آن گناهان نباشیم. متاسفانه بد زبانی خیلی جاها را فرا گرفته است و انسان را از با جمع بودن پشیمان می کند. بد زبانی یک عادت بی رحمانه و گناه آلود شده است و ادامه ی این اجتماعات بیماری آور هم هست چون پس از این که شخص در تنهایی خود قرار می گیرد به آنچه در جمع گذشته است به تفکر می پردازد و بعد پیش وجدان خود عذاب می کشد و همین عذاب ها تبدیل به بیماری می شود. امیدوارم خداوند همه ی مارا یاری کند تا دست از بدگویی دیگران برداریم.
